historie

In 1995 vestig ik als interieurontwerper mijn eigen ontwerpstudio.

Mijn opleiding als industrieel ontwerper geeft me een grote, gedetailleerde kennis van ergonomie. Juist deze kennis, de benadering vanuit de gebruiker, maakt me een waardevolle aanvulling op een architecten team.
Samenwerken zit mij in het bloed en met een groot netwerk aan experts lukt het om als kleine bedrijf toch zeer grote projecten tot een prachtig en blijvend resultaat te brengen, waaronder vele (rijks)monumenten.
In 1997 ontvang ik, samen met het ontwerpteam, de Victor de Stuers prijs voor het Rijksarchief Limburg voor het “meest geslaagde restauratieproject”.

Vanaf dag één werk ik het liefst aan monumentale gebouwen. Dit vraagt een specifieke benadering bij het uitwerken het interieur.  Geen leuke, trendy of contrasterende opdringerigheid, maar een tijdloze, gedegen detaillering die naadloos aansluit op de verschijningsvorm van het gebouw, maar zonder dat dit leidt tot een anonieme of gevoelloze benadering. Het geheel moet een aantrekkelijke en verfijnde uitstraling hebben en vooral de indeling en overzichtelijkheid van het gebouw versterken.
Van mij als interieurontwerper vergt dit een specifieke, zorgvuldige en dienende opstelling. Ik zie mijzelf als een zorgvuldige detaillerende vakvrouw . Het interieur ontwerp moet een extra verfijnde, toegevoegde schaal bieden aan het totaalontwerp van de architect. Vanuit deze benadering kunnen niet alleen (rijks)monumenten maar ook nieuwe gebouwen aangepast worden, zonder de schoonheid van de architectuur aan te tasten.

Sinds 2007 start ik met een gastdocentschap aan de TU Delft op “mijn eigen” faculteit.
Het inspireren en motiveren van studenten en ze helpen om hun werk naar een hoger peil te brengen geeft me tot op de dag van vandaag grote voldoening.